[Fic Haikyuu] Memory | Oikawa x oc - นิยาย [Fic Haikyuu] Memory | Oikawa x oc : Dek-D.com - Writer
×

    [Fic Haikyuu] Memory | Oikawa x oc

    ทุกครั้งที่เห็นแววตาคู่นั้น ความรู้สึกที่คิดว่าลืมไปแล้วกลับหวนมาให้นึกถึงตลอด

    ผู้เข้าชมรวม

    2,609

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    12

    ผู้เข้าชมรวม


    2.6K

    ความคิดเห็น


    18

    คนติดตาม


    237
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  12 ก.ย. 63 / 12:06 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ




























    "วอลเลย์บอลคงจะสำคัญกับพี่"

    “..โมโมะจัง”


    เธอมองเขานิ่งแต่ถึงอย่างนั้นดวงตากลับสั่นไหวอย่างห้ามไม่อยู่ พยายามระงับอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นภายในจิตใจให้สงบลง แต่มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา โออิคาวะ โทรุ


    “ทีมของพี่ก็คงจะสำคัญสำหรับพี่”


    รู้ทั้งรู้ว่าสิ่งที่กำลังพูดอยู่มันงี่เง่าแค่ไหน แต่ความน้อยใจกลับกัดกินจนหยุดไม่ได้  ทากาฮาชิ โมโมกะ ไม่อยากดูเป็นเด็กงี่เง่าในสายตาเขา แต่น้ำตาที่พยายามกลั้นมาตลอดกลับไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ อย่างสุดท้ายที่เธอรู้สึกได้ไม่ว่าจะพยายามเพียงใดเธอก็ยังคงเป็นแค่เด็กงี่เง่า


    “ทำไมพูดแบบนั้นคะ โมโมะจังก็สำคัญนะ”


    นิ้วเรียวของคนอายุมากกว่าปาดเอาน้ำตาออกไปจากดวงตาให้ แต่การกระทำแบบนั้นยิ่งทำให้เธอหยุดร้องไห้ไม่ได้


    “จะเมื่อวาน วันนี้ หรือแม้แต่พรุ่งนี้ก็ด้วย พี่โทรุไม่เคยมีเวลาให้โมเลย..” โมโมกะกำมือตัวเองแน่นพยายามตั้งสติให้ตัวเองหยุดพูดก่อนที่เรื่องเล็กๆนี่จะเลยเถิดไปกันใหญ่ แน่นอนว่าปฏิกิริยาเหล่านั้นไม่สามารถรอดพ้นสายตากัปตันทีมวอลเลย์บอลโรงเรียนเซย์โจได้


    “ขอโทษนะคะ ช่วงนี้พี่โทรุต้องเตรียมตัวแข่งก็เลยไม่ค่อยว่าง..” เสียงตอบกลับที่ทอดมาอย่างอ่อนโยนทำให้เธออดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองเขา “โมโมะจังไม่ต้องเข้าใจก็ได้เพราะพี่ก็ผิดที่ทิ้งโมโมะจังไว้เข้างหลังคนเดียวตั้งนาน”


    ระยะสายตาที่เคยอยู่ห่างออกไปขยับเข้ามาชิดขึ้น กลิ่นหอมจางๆของน้ำยาปรับผ้านุ่มเริ่มเด่นชัดขึ้นเมื่อคนตัวสูงเข้ามาอยู่ใกล้ แต่ยิ่งใกล้มากเท่าไหร่ภาพกลับยิ่งเบลอมากเท่านั้นม่านน้ำตาเริ่มเล่นงานอีกรอบแล้ว


    “ไม่หรอกค่ะ โมก็งี่เง่าเองขอโทษที่ทำให้พี่โทรุไม่สบายใจ”


    “ไม่เอาสิ”


    สัมผัสอบอุ่นจากอ้อมกอดคนตรงหน้าทำให้เธอร้องไห้หนักขึ้น ทั้งกลิ่นหอมอ่อนๆ อุณหภูมิของร่างกายทั้งของตัวเขาและตัวเธอเอง เสียงปลอบประโลมเบาๆ ทุกๆอย่างที่เขามีมันคือทุกๆอย่างที่เธอชอบ


    “หลังจากแข่งเสร็จ..” เขาเกริ่นขึ้นมาพลางลูบผมเธอแล้วก็เงียบไป


    “คะ?”


    “หลังพี่โทรุแข่งจบเราไปเที่ยวกันมั้ยคะ ชดเชยช่วงเวลาที่หายไปช่วงนี้กัน” หัวใจเธอเต้นรัวเร็วขึ้นมา โมโมกะพยักหน้าให้แทบจะทันที


    “อื้อ!


    ณ ขณะนั้นเธอไม่รู้เลยว่าเป็นความคิดที่ผิด ถ้ารู้ว่าวันหนึ่งต้องเลิกกันคงจะไม่คุยเรื่องอนาคตกับเขาไปเยอะขนาดนั้น




    ขอโทษนะคะ เราไปกันไม่ถึงอนาคตที่เราพูดกันไว้ซะแล้ว

    ไม่ใช่เพราะว่าใครทิ้งใครแต่ความรักน่ะ ทิ้งพวกเราไปแล้ว

























    #talk with writer

    สวัสดีค่า( •̀ ω •́ )✧ เพิ่งได้ตามดูไฮคิวเมื่อไม่กี่วันก่อนแล้วคลั่งรักพี่โอยมากจนอดมาเปิดฟิคไม่ได้เลยค่ะฮืออ จริงๆไม่ค่อยดราม่าเท่าไหร่แต่อารมณ์ตอนเลิกกันมันคงจบไม่สวยเท่าไหร่ แต่ในเรื่องจะเน้นใสๆกรุบๆมากกว่าค่ะ5555555 ไว้ตามดูไฮคิวจบแล้วจะมาเขียนต่อนะคะ !
    TB

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น